Το πάλαι ποτέ αυτή η Χώρα=Πολυκατοικία είχε έστω, έναν θυρωρό.
Κάτι σαν ένα πρωθυπουργό-καπετάνιο, ο οποίος φρόντιζε διά όλη την πολυκατοικία. Γνώριζε τους πάντες, φρόντιζε δια την ανήμπορη κυρία, γινόταν γκουβερνάντα των παιδιών, ψώνιζε, έπαιρνε τα ρούχα από το καθαριστήριο.
Πραγματικός -Υπηρέτης του λαού, αλλά αυτός ο θυρωρός εχάθει από καιρό.
Ο τελευταίος αυτών τον Μοϊκανών εχάθη κάπου εκεί κοντά στο Λόφο του Στρέφη.
Πάει ο Θυρωρός και ήρθε το Γραφείο Κοινοχρήστων.
Γραφείο κοινοχρήστων 27 πολυκατοικιών.
Ορισμένοι Διαχειριστές πιστεύεται ότι είναι κυβερνήτες ;
Που οδηγούν καράβια-χώρες ;
Και άμα, λέμε, ρίξουν τη χώρα-καράβι στις ξέρες.
Θα δικαστούν ;
Δυστυχώς, το Γραφείο κοινοχρήστων των 27 πολυκατοικιών είναι περιορισμένης ευθύνης.
Έρχονται και παρέρχονται
Και έχουν φροντίσει ορισμένοι, διά πάσαν ασυλία και ατιμωρησία
Αυτοί κρατούν πηδάλιο ;
Ουχί!
Χοντρο-πουλάδες δεν είναι ορισμένοι ;
Κα..Κα..Κα…Κα… και Κο..Κο.. Κο…Κο..
Ο μπαξές είναι γεμάτος από κάθε λογής όρνιθες.
Mιαν ελπίδαν όμως έχουμε
Να τις ξεπουπουλιάσουμε!
Με τις ψήφους μας στις προσεχείς εκλογές.
Διότι ο κάθε «καταλληλότερος» που μας σερβίρουν συνεχώς!
Δεν είναι αηδόνι, αλλά ένας κόρακος κακός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου