Από τα σκλαβοπάζαρα της Αφρικής στο Αμερικανικό Καπιτώλιο

Από τον Πρώτο αλυσοδεμένο Αφρικανό που πάτησε το έδαφος της Αμερικής, έως τον Πρώτο Αφρικανό Πρόεδρο της Αμερικής

"Έχω όνειρο" (I have a dream)

Μεταξύ του 1450 και του τέλους του 19ου αιώνα οι σκλάβοι συλλέγονταν από την δυτική ακτή της Αφρικής με την θερμή και ενεργή συνεργασία Αφρικανών βασιλιάδων, αρχηγών και εμπόρων.

Υπήρχαν συχνά στρατιωτικές επιχειρήσεις που οργανώνονταν από Ευρωπαίους για την υλλογή σκλάβων, ειδικά από τους ορτογάλους στην περιοχή που πλέον είναι γνωστή ως Ανγκόλα

Σε αντάλλαγμα οι Αφρικανοί βασιλιάδες και έμποροι λάμβανανδιάφορα εμπορεύματα και αγαθά όπως χάντρες, ένα είδος κοχυλιών που χρησιμοποιούνταν ως χρήματα, κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα, άλογα, αλκοόλ (μπράντυ) και το ποιο σημαντικό: όπλα.

Αποτέλεσμα αυτής της αγοράς ήταν να καταφτάσουν στην Αμερική περίπου πέντε φορές περισσότεροι Αφρικανοί από ότι Ευρωπαίο

Οι σκλάβοι χρησιμοποιούνταν σε

φυτείες και σε μεταλλεία το δουλεμπόριο ερήμωσε κυριολεκτικά την αφρικάνικη ήπειρο

.Διάφοροι ιστορικοί υπολογίζουν ότι ανάμεσα στο 1532 και το 1850 τουλάχιστον 20 εκατομμύρια Αφρικανοί μεταφέρθηκαν αλυσοδεμένοι στην αμερικάνικη ήπειρο για να πουληθούν σαν σκλάβοι.

Όλες οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής

συμμετείχαν σε αυτό το εμπόριο.

Ομως, τη μερίδα του λέοντος την είχε η Βρετανία.

Οι Αφρικανοί αρπάζονταν στα χωριά τους ύστερα

από κανονικές εκστρατείες ανθρωποκυνηγών, φυλακίζονταν σε φρούρια κοντά στις ακτές και από κει φορτώνονταν σε πλοία για να διασχίσουν τον Ατλαντικό

Τα βρετανικά καράβια είχαντη μερίδα του λέοντος: υπολογίζεται ότι μετέφεραν 80.000 σκλάβους κάθε χρόνο, περισσότερους δηλαδή από όλους μαζί τους ανταγωνιστές τους.

Οι συνθήκες της μεταφοράςήταν φρικτές. Οι σκλάβοι στιβάζονταν κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλο αλυσοδεμένοι για ένα ταξίδι που διαρκούσε εννιά με δέκα μήνες.

Ένας στους έξι σκλάβους πέθαινε στη διάρκεια του ταξιδιού, από ασφυξία, ασθένειες, υποσιτισμό ή από τις εφιαλτικές τιμωρίες που επιβάλλονταν σε όποιον αντιστεκόταν.

Όποτε το πλοίο συναντούσε μεγάλες φουρτούνες ή όποτε έπρεπε να αναπτύξει ταχύτητα, ο καπετάνιος απλά έδινε τη διαταγή να πεταχτεί στη θάλασσα ένα μέρος του ανθρώπινου φορτίου.

Υπήρχαν και περιπτώσεις που εκατοντάδες άνθρωποι ρίχτηκαν στη θάλασσα.

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δολοφονήθηκε από τον Τζέιμς Ερλ Ρέι στις 4/4/1968

Ασφαλιστικές εταιρείες ασφάλιζαν το «εμπόρευμα» και όταν χάνονταν η αποζημίωση δίνονταν κανονικά.

Οι σκλάβοι κατέληγαν στις βρετανικές αποικίες στην Καραϊβική και τη βόρειο Αμερική, στη μεγάλη τους πλειοψηφία. Εκεί πουλιούνταν σε δημοπρασίες και μετά δούλευαν μέχρι θανάτου στις φυτείες.

Εκεί επιζούσαν το πολύ για τέσσερα πέντε χρόνια. Οι ιδιοκτήτες δεν νοιάζονταν και πολύ γι’ αυτό, τα σκλαβοπάζαρα ήταν πάντοτε γεμάτα.

Προέδρος Μπάρακ Ομπάμα στην Ουάσιγκτον. Ο Αφρικανός που έγινε ο 44ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών στις 20 Ιανουαρίου 2009.

Πηγές:

Δουλεμπόριο και καπιταλισμός Λέανδρος Mπόλαρης

Η Εποχή των κατακτητών - H υπερατλαντική αγορά σκλάβωνhttp://www.capoeirista.gr